Wonen in mijn stadsie

Ik ben geboren en getogen in een dorpje in Zuid-Limburg waar een overvloed aan ruimte is. Plaats genoeg in elk geval voor een groot vrijstaand jaren dertig huis met een riante tuin. Zuid-Limburg, je zal er maar wonen! Een gruwelijke hekel heb ik aan die reclame, maar eerlijk waar de omgeving is er prachtig.

Inmiddels woon ik alweer acht jaar in de grote stad hartje Nederland. Ik ben eraan gehecht en het voelt oprecht als mijn stadsie. Ik ben begonnen op kamers. Mijn eigen ruimte van wel 20m2 met 6m2 balkon en een eigen wastafel. Van de huurprijs kun je in Zuid-Limburg makkelijk een heel appartement huren, maar daar doen we in mijn stadsie echt niet moeilijk over. De kamer die ik huurde hoorde bij een klein appartement dat ik moest delen met nog drie andere meiden. Doordat er twee kleine kamers van 8m2 waren heb ik veel huisgenootjes zien komen en gaan. De ene leuker dan de ander, maar huisgenootje L. mag ik nog altijd onder mijn goede vriendinnen scharen. Na vijf jaar op die toch wel dierbare 20m2 was ik er volledig klaar mee, mede dankzij een nogal lullig maar bijzonder angstaanjagende gebeurtenis. Er moest en zou groter gewoond gaan worden.

Vriendlief R. en ik waren inmiddels vier jaar samen en ik vond het tijd voor de volgende stap. Omdat de onderwijsbanen in het zuiden niet voor het oprapen liggen, zag ook R. eerder een toekomst buiten Limburg. Drie jaar verder zijn we aan onze derde woning toe. We hebben in inmiddels ons stadsie 50m2 weten te veroveren, net nieuw gemaakt met een piepklein bijna zonloos tuintje. Toen onze Limburgse vrienden hoorden wat het maandelijks kost kregen ze spontaan een rolberoerte. Maar wij waren er dolgelukkig mee. Althans tot onze woning plotsklaps veranderde in de grote watersnoodramp, vrijwel langs elke muur lekkages zichtbaar werden, de vloer kromtrok en de schimmel niet aan te slepen was. Op de koop toe zijn ook de muren van karton en met wel 5 aangrenzende appartementen, want in ons stadsie is de ruimte schaars, wordt er veel lief en leed ongevraagd gedeeld. We genieten wekelijks van de gaydisco bij de buurjongens, het seksleven van buren D. en R. en de ruzies bij de bovenburen. In de zomermaanden worden we ook nog verblijd met stampende kinderen op het dakterras, dat zich voor de aardigheid boven onze slaapkamer bevindt. En heel soms horen we ook dat buurman R. niet goed kan poepen. Maar we wonen wel in ons stadsie met zijn tweetjes en dus heb ik besloten er maar de charme van in te zien. Al ben ik wel benieuwd wat wij dan ongevraagd met de buren delen…